Nou gebeurt er genoeg in mijn praktijk, dus een writer’s block is niet een-twee-drie aan de orde, maar niet alles is even interessant voor een blog. Je hebt te maken met privacy en sommige gebeurtenissen zijn een gevalletje ‘je moet erbij geweest zijn’.  

Maar afgelopen week bedacht ik mij tijdens het dweilen van mijn praktijkruimte (niet mijn meest favoriete bezigheid, maar wat moet dat moet!) dat ik wel een gezegend mens ben met mijn werk. Ook al is niet alles even leuk. 

Mooie vriendschappen

Want buiten het feit dat het erg fijn is om iemand van pijn of ongemak af te helpen en ook preventief ervoor te zorgen dat mensen wat langer huppelend door het leven kunnen gaan, is het ook heel bijzonder dat we door de omgang met cliënten een mooie band opbouwen met veel mensen.  

Uiteraard niet met alle personen die in je stoel verschijnen en ook niet met iedereen even veel. Maar er bloeien heel wat mooie vriendschappen op en dat is heel waardevol.  

Ik bedacht me dat er cliënten zijn die soms geïnteresseerder zijn in mijn leven dan sommige familieleden of vrienden. Dat komt waarschijnlijk omdat je tijdens een behandeling samen gezellig over koetjes en kalfjes kunt praten. Maar soms kunnen de gesprekken dan zomaar omslaan naar een serieuzer niveau. Dat gebeurt doorgaans niet zomaar na één bezoekje, maar omdat sommige mensen jaren bij je komen kan er echt een vertrouwensband opbloeien. Dan heb je het niet alleen over het weer of de vakantie, maar kunnen er ook gesprekken ontstaan over ziekte of andere verdrietige zaken die men over het algemeen niet met iedereen bespreekt.  

En tijdens het dweilen bedacht ik me zomaar dat ik daar eigenlijk te weinig bij stil sta. Soms neem je dingen voor lief, maar eigenlijk is het wel een dikke bonus. 

Spekkie naar mijn bekkie

Daarom was ik blij verrast toen ik de preview van de activiteitenkalender van ProVoet zag. Want naast de scholingen om onze kennis voor het pedicurevak te vergroten, wordt er ook volop aandacht geschonken aan de menselijke kant, zoals het bespreken van persoonlijkheidsstoornissen en rouwverwerking. Echt een spekkie naar mijn bekkie.  

Waarop manlief zegt, het is inderdaad tijd voor een borrelplank! Zal ik even wat blokjes kaas snijden? 

Ik laat mijn ogen nog even over de tekst dwalen… 

Neuh, doe maar niet. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb meer zin in chocola.