Natuurlijk weet ik dat het erbij hoort, maar netwerken houdt toch een beetje in dat je jezelf in de spotlights zet. En laat ik daar nou niet zo goed in zijn. Een ander aanprijzen, geen probleem, maar mezelf is toch een ander verhaal.

Charlotte raakt altijd alles kwijt. Nu weer haar agenda. ‘Mopperend loop ik door het huis heen en weer.’

Communicatie heb je in vele vormen. Zo heb je bijvoorbeeld de non-verbale communicatie van mijn man. Ik zeg iets, hij gooit zijn wenkbrauwen meters de lucht in en ik weet dan meteen: hij is het er niet per se mee eens. Het grappige is nog wel dat zijn wenkbrauwen het meestal eerder beseffen dan zijn brein.

‘Wellicht lukt het jou om de klant erna naar voren te verzetten, dan kan ik daarna komen!’ Yup, ik had er weer een te pakken: een potentiële klant die dacht mijn werkwijze én agenda te kunnen bepalen.

Dolblij ben ik met de uitnodiging voor een feestje, totdat ik in de stress schiet als ik de dresscode zie. Gala! Vier letters, met paniek tot gevolg…

Deze keer is het thema van Podopost: praktijkinrichting. Wat zal ik daar eens over schrijven? Ik heb geen zin om feiten en richtlijnen op te lepelen. Die kunnen jullie elders vinden. Weet je wat, ik ga eerst even lekker op vakantie…

Humeurig ben ik. Geïrriteerd. Waarom heb ik het zover laten komen? Op een woensdagmorgen, rond half zes, ruim anderhalf uur voordat ik aan het werk moet, is hij daar opeens. De man met de hamer.

Wie heeft ze niet..., goede voornemens? Het mijne zou ‘meer sporten’ moeten zijn. Alweer! Maar aangezien de sportschoolvariant niet werkt bij mij, komt er weinig van terecht.

Dat is natuurlijk juist iets wat we niet moeten doen! Maar ik dacht, ik houd de titel dichtbij huis. Ik ben niet van plan om diep in te gaan op de wetgeving an sich. Dat wordt elders in Podopost vast besproken. Wat ik juist fascinerend vind is hoe mensen op regels en wetten reageren.

Terwijl ik zijn voeten de nodigde aandacht geef begint de cliënt in extase mijn naam te roepen. Het voelt alsof ik een tijdmachine ben ingestapt en zo terugbeland in de tijd dat ik als pedicure nog regelmatig hitsige mannen in mijn stoel had zitten.